Об уважении к волшебному труду
Για τον σεβασμό της μαγικής εργασίας.
- Αυτό κι αν δεν μας έφθανε! φώναξε δυνατά ο βασιλιάς όταν του ανακοίνωσαν, πως άρχησε ο πόλεμος.
Τα πράγματα στο βασίλειο ήταν πολύ άσχημα, βγαίναν εκτός ελένγχου: οι πολίτες ζούσαν στην πείνα, όλη η πόλη ήταν πνιγμένη στην επιδυμία και οι ευγενείς άρχισαν να συζητούν πίσω απο την πλάτη του βασιλιά.
- Μήπως είναι ώρα να απευθυνθούμε στον μάγο?
- Θα το αρνηθεί,- είπε ο υπουργός και κούνησε το κεφάλι του.
-Πείστε τον!- του βασιλιά δεν του άρεσε όταν του αντιτάχθονταν.
Έτσι έστειλαν στον μάγο τον αντιπροσώπο.
Ο μάγος όμως, δεν είχε ξεκινήσει την μέρα του με θετική διάθεση, είχε ξυπνήσει ανάποδα.
- Μα τι είναι αυτό! Γιατί ήλθατε?
- Όοο... μεγάλε και παντοδύναμε! Χρειαζόμαστε επειγόντος την βοήθεια σου!
-Γιατί παντα εγώ, και εγώ?!
- Δεν έχουμε που αλλού να πάμε.
Έφθασαν στην πόλη όταν ήδη σκοτίνιαζε. Η πόλη φαινόταν καταραμένη:οι γειτονιές δεν φωτίζονταν για πολύ καιρό, εδώ και εκεί περιπλανιούνταν ποντίκια.
Κατέβηκε ο μάγος απο την άμαξα.
- ‘Αχ, γιατί είναι τόσο σκοτεινά? Και...τι είναι αυτό? Αρουραίοι? Άααα!!! – φώναξε ο μάγος και κρύφτηκε μέσα στην άμαξα.
-Δεν μπορώ να δουλέψω υπο τέτοιες συνθήκες! Ανάψτε το φώς, και διώξτε τους αρουραίους.
Και επέστρεψε σπίτι του.
Δεν είχαν αλλη επιλογή.Έτσι και έγινε, φώτισαν την πόλη και δηλητηρίασαν τους αρουραίους.
Την επόμενη μέρα ξαναπήγαν στον μάγο.
- Πάλι?! Δεν πάω ξανά σε αυτό το θορυβώδης βασίλειο! Ακόμη και τώρα έχω ένα μεγάλο πονοκέφαλο.
-Μα..., είναι οι πολίτες που κλαίνε απο τον πόνο και την πείνα.
- Ε, τότε ταίστε τους, και γιατρέψτε τους!
Αμέσως ανοίξαν τις κρυφές, έκτακτες αποθήκες, και θέρισαν τα χωράφια. Τάισαν και πότισαν όλους τους πολίτες εώς και τον τελευταίο. Κάλεσαν γιατρούς απο κάθε άκρη της γης, ίδρυσαν νοσοκομεία και γιάτρεψαν τους άρρωστους.
Την άλλη μέρα ξανά στον μάγο.
-Βοήθησε μας!
-Σας βαρέθηκα! Βοήθα μας και βοήθα μας! Με τα τάνκς να βουίζουν, τα όπλα να πυροβολούν και ολα να βομβαρδίζονται. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην δουλεία μου.
Τότε βγήκαν οι αξιωματικοί στο πεδίο μάχης.
-Έεε, παιδία, αρκετά πια! Ο μάγος δεν μπορεί να δουλέψει!
‘Οπως και να΄ναι έκαναν μια συμφωνία.
Και πάλι τρεχατοί στον μάγο,
-Τι άλλο θέλετε?!
-Βοήθησε μας!
-Και ποιά είναι τα προβλήματα σας αυτή την φορά?
Άρχισαν να σκέφτονται οι αγγελιοφόροι,
-Όπως φαίνεται δεν μας απέμειναν προβλήματα. Σε ευχαριστούμε μάγε!
-Ενοχλούν άσκοπα!-μουρμούρισε ο μάγος.-''Κανένας σεβασμός στον μαγικό κόπο μου.''
- Αυτό κι αν δεν μας έφθανε! φώναξε δυνατά ο βασιλιάς όταν του ανακοίνωσαν, πως άρχησε ο πόλεμος.
Τα πράγματα στο βασίλειο ήταν πολύ άσχημα, βγαίναν εκτός ελένγχου: οι πολίτες ζούσαν στην πείνα, όλη η πόλη ήταν πνιγμένη στην επιδυμία και οι ευγενείς άρχισαν να συζητούν πίσω απο την πλάτη του βασιλιά.
- Μήπως είναι ώρα να απευθυνθούμε στον μάγο?
- Θα το αρνηθεί,- είπε ο υπουργός και κούνησε το κεφάλι του.
-Πείστε τον!- του βασιλιά δεν του άρεσε όταν του αντιτάχθονταν.
Έτσι έστειλαν στον μάγο τον αντιπροσώπο.
Ο μάγος όμως, δεν είχε ξεκινήσει την μέρα του με θετική διάθεση, είχε ξυπνήσει ανάποδα.
- Μα τι είναι αυτό! Γιατί ήλθατε?
- Όοο... μεγάλε και παντοδύναμε! Χρειαζόμαστε επειγόντος την βοήθεια σου!
-Γιατί παντα εγώ, και εγώ?!
- Δεν έχουμε που αλλού να πάμε.
Έφθασαν στην πόλη όταν ήδη σκοτίνιαζε. Η πόλη φαινόταν καταραμένη:οι γειτονιές δεν φωτίζονταν για πολύ καιρό, εδώ και εκεί περιπλανιούνταν ποντίκια.
Κατέβηκε ο μάγος απο την άμαξα.
- ‘Αχ, γιατί είναι τόσο σκοτεινά? Και...τι είναι αυτό? Αρουραίοι? Άααα!!! – φώναξε ο μάγος και κρύφτηκε μέσα στην άμαξα.
-Δεν μπορώ να δουλέψω υπο τέτοιες συνθήκες! Ανάψτε το φώς, και διώξτε τους αρουραίους.
Και επέστρεψε σπίτι του.
Δεν είχαν αλλη επιλογή.Έτσι και έγινε, φώτισαν την πόλη και δηλητηρίασαν τους αρουραίους.
Την επόμενη μέρα ξαναπήγαν στον μάγο.
- Πάλι?! Δεν πάω ξανά σε αυτό το θορυβώδης βασίλειο! Ακόμη και τώρα έχω ένα μεγάλο πονοκέφαλο.
-Μα..., είναι οι πολίτες που κλαίνε απο τον πόνο και την πείνα.
- Ε, τότε ταίστε τους, και γιατρέψτε τους!
Αμέσως ανοίξαν τις κρυφές, έκτακτες αποθήκες, και θέρισαν τα χωράφια. Τάισαν και πότισαν όλους τους πολίτες εώς και τον τελευταίο. Κάλεσαν γιατρούς απο κάθε άκρη της γης, ίδρυσαν νοσοκομεία και γιάτρεψαν τους άρρωστους.
Την άλλη μέρα ξανά στον μάγο.
-Βοήθησε μας!
-Σας βαρέθηκα! Βοήθα μας και βοήθα μας! Με τα τάνκς να βουίζουν, τα όπλα να πυροβολούν και ολα να βομβαρδίζονται. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην δουλεία μου.
Τότε βγήκαν οι αξιωματικοί στο πεδίο μάχης.
-Έεε, παιδία, αρκετά πια! Ο μάγος δεν μπορεί να δουλέψει!
‘Οπως και να΄ναι έκαναν μια συμφωνία.
Και πάλι τρεχατοί στον μάγο,
-Τι άλλο θέλετε?!
-Βοήθησε μας!
-Και ποιά είναι τα προβλήματα σας αυτή την φορά?
Άρχισαν να σκέφτονται οι αγγελιοφόροι,
-Όπως φαίνεται δεν μας απέμειναν προβλήματα. Σε ευχαριστούμε μάγε!
-Ενοχλούν άσκοπα!-μουρμούρισε ο μάγος.-''Κανένας σεβασμός στον μαγικό κόπο μου.''
