Töminä

Юлия Симбирская - Топот
Однажды слонёнок встретил кузнечика. «Какой он прыгучий», – подумал слонёнок и тоже попытался подпрыгнуть.
– У тебя совсем не прыгучие ноги, – сказал кузнечик и скрылся в траве.
Слонёнок загрустил и пошёл к маме.
– Не горюй, - утешила его слониха, – ты не умеешь прыгать, зато громко топаешь, а это куда важнее.
– А зачем слонам громко топать?
– Ты топаешь, земля дрожит, а бабушка с дедушкой на другом конце саванны слышат, что ты бежишь в гости, и готовят угощение.
Слонёнок посмотрел на свои крепкие ножки-столбики и отстучал бабушке с дедушкой сообщение: «ПРИВЕТ!»

Julia Simbirskaya - Töminä
Kerran norsunpoikanen tapasi heinäsirkan. ”Kuinka joustava hän on” , ajatteli norsunpoikanen ja myös yritti hypätä.
- Sinun jalat ei jousta yhtään, sanoi heinäsirkka ja hyppäsi ruohoon.
Surullinen norsunpoikanen käveli äitinsä luo.
- Älä sure, - lohdutti äitinorsu – sinä et osaa hyppiä, mutta osaat tömistä kovaa, ja se on paljon tärkeämpää.
- Miksi norsujen pitää tömistä kovaa?
- Sinä tömiset, maa järisee, ja mummo ja pappa savannan toisessa päässä kuulevat, että sinä olet tulossa kylään, ja valmistavat herkut.
Norsunpoikanen katsoi omia vahvoja tolppa-jalkoja ja tömisti mummolle ja papalle viestin: ”TERVE!”