Внуки (Конкурсное задание: Вкусно?)
Ирина Зартайская. Внуки
– Это мои внуки, – бабушка показывает нашу фотографию.
‒ Нет, бабушка, это я и Кит, – говорю я.
Бабушка отвечает, что мы и есть её внуки. Самые дорогие и любимые на свете.
Я спрашиваю, много ли на свете внуков. Бабушка смеётся.
Она говорит, что каждый человек – чей-то внук.
‒ И даже ты? – удивляется Кит.
‒ Даже я, – отвечает бабушка.
Ирина Зартайская. Сиэннэр
Эбээбит биһиги хаартыскаларбытын көрдөрөр:
- Бу мин сиэннэрим.
- Оннук буолбатах, эбээ, бу мин уонна Кит, - диибин мин онуоха.
Эһиги бары мин сиэннэрим буолаҕыт диэн эбээлэрэ хардарар. Аан дойду үрдүнэн саамай күндү уонна тапталлаах сиэннэр.
Сир үрдүгэр элбэх сиэн баар дуо диэн ыйытабын. Онуоха эбээм күлэр.
Хас биирдии киһи барыта ким эрэ сиэнэ буолар диэн хоруйдуур.
Кир соһуйан ыйытар:
- Оннооҕор эн?
- Оннооҕор мин, - диэн хардарар эбээлэрэ.
– Это мои внуки, – бабушка показывает нашу фотографию.
‒ Нет, бабушка, это я и Кит, – говорю я.
Бабушка отвечает, что мы и есть её внуки. Самые дорогие и любимые на свете.
Я спрашиваю, много ли на свете внуков. Бабушка смеётся.
Она говорит, что каждый человек – чей-то внук.
‒ И даже ты? – удивляется Кит.
‒ Даже я, – отвечает бабушка.
Ирина Зартайская. Сиэннэр
Эбээбит биһиги хаартыскаларбытын көрдөрөр:
- Бу мин сиэннэрим.
- Оннук буолбатах, эбээ, бу мин уонна Кит, - диибин мин онуоха.
Эһиги бары мин сиэннэрим буолаҕыт диэн эбээлэрэ хардарар. Аан дойду үрдүнэн саамай күндү уонна тапталлаах сиэннэр.
Сир үрдүгэр элбэх сиэн баар дуо диэн ыйытабын. Онуоха эбээм күлэр.
Хас биирдии киһи барыта ким эрэ сиэнэ буолар диэн хоруйдуур.
Кир соһуйан ыйытар:
- Оннооҕор эн?
- Оннооҕор мин, - диэн хардарар эбээлэрэ.