Вор (Varas)
Сергей Махотин
Вор
Я простудился. Мама взяла отгул. Папа потерял годовой отчёт, и его уволили с работы. Поэтому никто никуда не спешил. Даже бабушка. Мы медленно и вяло завтракали. В общем, вору не повезло, что он выбрал именно нашу квартиру.
Тихо щёлкнул замок.
– Ловко! – похвалил папа. – Видно, с большим опытом человек.
Мама произнесла:
– Хоть бы он на антресоли залез. У нас там столько хламу скопилось!
– И мусор бы вынес, – добавила бабушка, покосившись на меня.
Через минуту вор заглянул на кухню. Он явно не ожидал увидеть там столько народу. Его одолела печаль. Он тяжело вздохнул и развел руками.
– Что же вы не взяли ничего? – покачала мама головой.
– Да как-то, знаете, не приглянулось, – признался вор.
– Ловко у вас с замком получилось, – похвалил папа. – А портфель мой не посмотрите? Я ключик потерял, не открыть.
Вор взял папин портфель и потыкал в замок булавкой. Портфель распахнулся.
– У Вадика молнию на куртке заело, – спохватилась мама.
Вор взял мою куртку и починил молнию.
Бабушка оживилась.
– Холодильник наш сильно громыхает. Соседи жалуются.
Вор пошарил рукой за холодильником, что-то там подкрутил, и тот успокоился.
– Вот вам чашка, – сказала бабушка. – Садитесь с нами чай пить. А вот пирожки с капустой. Любите?
– Люблю, – кивнул вор. – Только вы отвернитесь, когда я пирожки стану красть.
– А зачем их красть? – удивились мы. – Просто так берите.
– Просто так у меня, наверное, не получится, – засомневался вор.
Он протянул руку к тарелке с пирожками. Рука дрогнула. Мы затаили дыхание. Вор зажмурился и взял наконец пирожок.
Мы захлопали.
– Полуфилось! – радовался вор, жуя пирожок.
– Нашёлся! – ликовал папа, обнаружив в портфеле годовой отчёт.
– Не болит! – кричал я, трогая горло.
Я выздоровел. Папу вновь приняли на работу. А бывший вор продаёт у метро пи-рожки с капустой. Не такие, конечно, как печёт наша бабушка, но ничего. Есть можно. Я сам пробовал.
Sergei Mahotin
Varas
Olen vilustunut. Äiti otti vapaapäivän. Isä kadonnut vuosikertomuksen, ja hänet erotettiin työpaikasta. Siksi ei ollut mihinkään kiirettä, jopa mummilla. Me hitaasti ja rauhallisesti söimme aamiaisen. Varas ei ollut onnistunut, että hän valitsi meidän asunnon.
Oven lukosta kuului hilja napsahdus.
– Taitavasti! – isä kehui. – Hänellä on erittäin paljon kokemusta.
Äiti sanoi:
– Olisi hyvä että hän ainakin kävi kattokomerossa, siellä on niin paljon turha tavara!
– Ja veisi roskat – mummi lisäsi, kurkistamalla minua päin.
Minuutin päästä varas kävi keittiössä. Hän ei odottanut, että keittiössä on niin paljon porukka. Hän oli järkyttynyt. Hän hengitti raskaasti.
– Miksi et ottanut mitään? – äiti heilutti päätään.
– Itse asiassa, ei miellyttää – varas myönsi.
– Pärjäsitte niin hienosti tämän lukon kanssa – kehui isä. – Etkö voi katsoa minun salkku. Kadoin avaimen, ei pysty avaamaan.
Varas otti isän salkun ja hän koitti avata salkun hakaneulalla. Salkku avautui.
– Vadimilla on vetoketju jumissa, – äiti muistutti.
Varas otti minun takki ja korjasi vetoketjun.
Mummi piristi.
– Meidän jääkaappi paljon tärisee. Naapurit valitavat.
Varas kosketti jääkaapin takaosan ja kiristi jotain siellä, ja se lopetti tärimisen.
– Tässä on muki, ole hyvä, – mummi sanoi. – Tulkaa pöydälle juomaan teetä meidän kanssa. Täällä on sämpylät kaalin täytteellä. Tykkäätkö?
– Joo, tykkään, – varas nyökkäsi. – Mutta kääntykää toiseen suuntaan silloin, kun minä pöllin sämpylät.
– Miksi niitä pitää pölliä? – me ihmeteltiin. – Ottakaa vaan.
Ilman sitä varmaan ei onnistu, – varas epäili.
Hän halusi ottaa sämpylät lautaselta. Käsi värähti. Me pidettiin hengitystä. Varas siristyi ja otti sämpylän.
Me annettiin apploodit hänelle.
– Onvistui! – varas iloitsi ja pureskeli sämpylää.
– Löytyi! – isä iloitsi silloin, kun hän löysi vuosikertomuksen.
– Ei sattuu enää! – huusin minä koskemalla kurkkua.
Olen parantanut. Isä otettiin taas töihin. Entinen varas myy sämpylät kaalin täytteellä metron vieressä. Ei niin hyviä kuin mummilla, mutta aika hyviä. Voi syöda. Maistoin itsekin.
Вор
Я простудился. Мама взяла отгул. Папа потерял годовой отчёт, и его уволили с работы. Поэтому никто никуда не спешил. Даже бабушка. Мы медленно и вяло завтракали. В общем, вору не повезло, что он выбрал именно нашу квартиру.
Тихо щёлкнул замок.
– Ловко! – похвалил папа. – Видно, с большим опытом человек.
Мама произнесла:
– Хоть бы он на антресоли залез. У нас там столько хламу скопилось!
– И мусор бы вынес, – добавила бабушка, покосившись на меня.
Через минуту вор заглянул на кухню. Он явно не ожидал увидеть там столько народу. Его одолела печаль. Он тяжело вздохнул и развел руками.
– Что же вы не взяли ничего? – покачала мама головой.
– Да как-то, знаете, не приглянулось, – признался вор.
– Ловко у вас с замком получилось, – похвалил папа. – А портфель мой не посмотрите? Я ключик потерял, не открыть.
Вор взял папин портфель и потыкал в замок булавкой. Портфель распахнулся.
– У Вадика молнию на куртке заело, – спохватилась мама.
Вор взял мою куртку и починил молнию.
Бабушка оживилась.
– Холодильник наш сильно громыхает. Соседи жалуются.
Вор пошарил рукой за холодильником, что-то там подкрутил, и тот успокоился.
– Вот вам чашка, – сказала бабушка. – Садитесь с нами чай пить. А вот пирожки с капустой. Любите?
– Люблю, – кивнул вор. – Только вы отвернитесь, когда я пирожки стану красть.
– А зачем их красть? – удивились мы. – Просто так берите.
– Просто так у меня, наверное, не получится, – засомневался вор.
Он протянул руку к тарелке с пирожками. Рука дрогнула. Мы затаили дыхание. Вор зажмурился и взял наконец пирожок.
Мы захлопали.
– Полуфилось! – радовался вор, жуя пирожок.
– Нашёлся! – ликовал папа, обнаружив в портфеле годовой отчёт.
– Не болит! – кричал я, трогая горло.
Я выздоровел. Папу вновь приняли на работу. А бывший вор продаёт у метро пи-рожки с капустой. Не такие, конечно, как печёт наша бабушка, но ничего. Есть можно. Я сам пробовал.
Sergei Mahotin
Varas
Olen vilustunut. Äiti otti vapaapäivän. Isä kadonnut vuosikertomuksen, ja hänet erotettiin työpaikasta. Siksi ei ollut mihinkään kiirettä, jopa mummilla. Me hitaasti ja rauhallisesti söimme aamiaisen. Varas ei ollut onnistunut, että hän valitsi meidän asunnon.
Oven lukosta kuului hilja napsahdus.
– Taitavasti! – isä kehui. – Hänellä on erittäin paljon kokemusta.
Äiti sanoi:
– Olisi hyvä että hän ainakin kävi kattokomerossa, siellä on niin paljon turha tavara!
– Ja veisi roskat – mummi lisäsi, kurkistamalla minua päin.
Minuutin päästä varas kävi keittiössä. Hän ei odottanut, että keittiössä on niin paljon porukka. Hän oli järkyttynyt. Hän hengitti raskaasti.
– Miksi et ottanut mitään? – äiti heilutti päätään.
– Itse asiassa, ei miellyttää – varas myönsi.
– Pärjäsitte niin hienosti tämän lukon kanssa – kehui isä. – Etkö voi katsoa minun salkku. Kadoin avaimen, ei pysty avaamaan.
Varas otti isän salkun ja hän koitti avata salkun hakaneulalla. Salkku avautui.
– Vadimilla on vetoketju jumissa, – äiti muistutti.
Varas otti minun takki ja korjasi vetoketjun.
Mummi piristi.
– Meidän jääkaappi paljon tärisee. Naapurit valitavat.
Varas kosketti jääkaapin takaosan ja kiristi jotain siellä, ja se lopetti tärimisen.
– Tässä on muki, ole hyvä, – mummi sanoi. – Tulkaa pöydälle juomaan teetä meidän kanssa. Täällä on sämpylät kaalin täytteellä. Tykkäätkö?
– Joo, tykkään, – varas nyökkäsi. – Mutta kääntykää toiseen suuntaan silloin, kun minä pöllin sämpylät.
– Miksi niitä pitää pölliä? – me ihmeteltiin. – Ottakaa vaan.
Ilman sitä varmaan ei onnistu, – varas epäili.
Hän halusi ottaa sämpylät lautaselta. Käsi värähti. Me pidettiin hengitystä. Varas siristyi ja otti sämpylän.
Me annettiin apploodit hänelle.
– Onvistui! – varas iloitsi ja pureskeli sämpylää.
– Löytyi! – isä iloitsi silloin, kun hän löysi vuosikertomuksen.
– Ei sattuu enää! – huusin minä koskemalla kurkkua.
Olen parantanut. Isä otettiin taas töihin. Entinen varas myy sämpylät kaalin täytteellä metron vieressä. Ei niin hyviä kuin mummilla, mutta aika hyviä. Voi syöda. Maistoin itsekin.
