Varas
Сергей Махотин -Вор
Я простудился. Мама взяла отгул. Папа потерял годовой отчёт, и его уволили с работы. Поэтому никто никуда не спешил. Даже бабушка. Мы медленно и вяло завтракали. В общем, вору не повезло, что он выбрал именно нашу квартиру.
Тихо щёлкнул замок.
– Ловко! – похвалил папа. – Видно, с большим опытом человек.
Мама произнесла:
– Хоть бы он на антресоли залез. У нас там столько хламу скопилось!
– И мусор бы вынес, – добавила бабушка, покосившись на меня.
Через минуту вор заглянул на кухню. Он явно не ожидал увидеть там столько народу. Его одолела печаль. Он тяжело вздохнул и развел руками.
– Что же вы не взяли ничего? – покачала мама головой.
– Да как-то, знаете, не приглянулось, – признался вор.
– Ловко у вас с замком получилось, – похвалил папа. – А портфель мой не посмотрите? Я ключик потерял, не открыть.
Вор взял папин портфель и потыкал в замок булавкой. Портфель распахнулся.
– У Вадика молнию на куртке заело, – спохватилась мама.
Вор взял мою куртку и починил молнию.
Бабушка оживилась.
– Холодильник наш сильно громыхает. Соседи жалуются.
Вор пошарил рукой за холодильником, что-то там подкрутил, и тот успокоился.
– Вот вам чашка, – сказала бабушка. – Садитесь с нами чай пить. А вот пирожки с капустой. Любите?
– Люблю, – кивнул вор. – Только вы отвернитесь, когда я пирожки стану красть.
– А зачем их красть? – удивились мы. – Просто так берите.
– Просто так у меня, наверное, не получится, – засомневался вор.
Он протянул руку к тарелке с пирожками. Рука дрогнула. Мы затаили дыхание. Вор зажмурился и взял наконец пирожок.
Мы захлопали.
– Полуфилось! – радовался вор, жуя пирожок.
– Нашёлся! – ликовал папа, обнаружив в портфеле годовой отчёт.
– Не болит! – кричал я, трогая горло.
Я выздоровел. Папу вновь приняли на работу. А бывший вор продаёт у метро пи-рожки с капустой. Не такие, конечно, как печёт наша бабушка, но ничего. Есть можно. Я сам пробовал.
Sergey Mahotin – Varas
Minä sairastuin. Äiti otti lomapäivän. Isä hukkasi toimintakatsomuksen ja sai potkut. Siksi kukaan ei kiirehtinyt minnekkään. Mummokaan ei kiirehtinyt. Me syötiin aamiaista hitaasti. Sanotaanko että varkaalla kävi huono tuuri, kun hän valitsi meidän talon.
Lukko hiljaa naksahti.
Ketterästi! Isä kehui – Heti näkee että ihminen on taitava.
Äiti sanoi:
Olis hyvä jos hän katsoisi yläkaapit. Meillä on siellä niin aljon romua!
Ja veisi roskat, mummo lisäsi minuun katsoen.
Minuutin päästä varas katsoi keittiöön. Hän ei odottanut nähdä meitä täällä. Hän muutui surulliseksi ja heilautti kättä.
Miksi te ette ottaneet mitään? Kysyi äiti.
No, en oikein halunnut, tunnusti varas.
Te tiirikoitte tuon lukon aika nopeasti, isä kehui – Voitteko te katsoa minun laukun? Avain meni hukkaan, ei voi avata.
Varas otti isän laukun ja tökki lukkoa nuppineulalla. Laukku avautui.
Vladin takin vetoketju meni rikki, äiti muisti.
Varas otti minun takin ja korjasi vetoketjun.
Mummo innostui.
Jääkaappi kolisee. Naapurit valittaa.
Varas katsoi jääkaapin taakse, kiristi jotain ja jääkaappi lopetti kolisemisen.
Tässä teille kuppi, mummo sanoi – Tulkaa joumaan teetä meidän kanssa. Tässä on kaali piirakoita. Tykkäättekö?
Tykkään, varas nyökkäsi. - Mutta älkää katsoko kun varastan piirakan.
Miksi niitä pitää varastaa? ihmettelimme me. - Ihan noin vain ottakaa.
Ihan noin vain ei ehkä onnistu, varas sanoi.
Hän vei käden piirakkalauteselle. Käsi tärisi. Me odotimme jännittyneinä. Varas sulki silmät ja otti piirakan.
Me taputimme.
Onniftui! Varas iloitsi piirakkaa syödessä.
Löysin! iloitsi isä löytäen laukusta toimintakertomuksen.
Ei satu! Huusin minä, koskettaen kurkkua.
Minä tervehdyin. Isä otettiin takaisin töihin. Ja vanha varas myy metrolla kaalipiirakoita. Ei samanlaisia kun mummon, mutta käy. Syödä voi. Itse olen maistanut.
Я простудился. Мама взяла отгул. Папа потерял годовой отчёт, и его уволили с работы. Поэтому никто никуда не спешил. Даже бабушка. Мы медленно и вяло завтракали. В общем, вору не повезло, что он выбрал именно нашу квартиру.
Тихо щёлкнул замок.
– Ловко! – похвалил папа. – Видно, с большим опытом человек.
Мама произнесла:
– Хоть бы он на антресоли залез. У нас там столько хламу скопилось!
– И мусор бы вынес, – добавила бабушка, покосившись на меня.
Через минуту вор заглянул на кухню. Он явно не ожидал увидеть там столько народу. Его одолела печаль. Он тяжело вздохнул и развел руками.
– Что же вы не взяли ничего? – покачала мама головой.
– Да как-то, знаете, не приглянулось, – признался вор.
– Ловко у вас с замком получилось, – похвалил папа. – А портфель мой не посмотрите? Я ключик потерял, не открыть.
Вор взял папин портфель и потыкал в замок булавкой. Портфель распахнулся.
– У Вадика молнию на куртке заело, – спохватилась мама.
Вор взял мою куртку и починил молнию.
Бабушка оживилась.
– Холодильник наш сильно громыхает. Соседи жалуются.
Вор пошарил рукой за холодильником, что-то там подкрутил, и тот успокоился.
– Вот вам чашка, – сказала бабушка. – Садитесь с нами чай пить. А вот пирожки с капустой. Любите?
– Люблю, – кивнул вор. – Только вы отвернитесь, когда я пирожки стану красть.
– А зачем их красть? – удивились мы. – Просто так берите.
– Просто так у меня, наверное, не получится, – засомневался вор.
Он протянул руку к тарелке с пирожками. Рука дрогнула. Мы затаили дыхание. Вор зажмурился и взял наконец пирожок.
Мы захлопали.
– Полуфилось! – радовался вор, жуя пирожок.
– Нашёлся! – ликовал папа, обнаружив в портфеле годовой отчёт.
– Не болит! – кричал я, трогая горло.
Я выздоровел. Папу вновь приняли на работу. А бывший вор продаёт у метро пи-рожки с капустой. Не такие, конечно, как печёт наша бабушка, но ничего. Есть можно. Я сам пробовал.
Sergey Mahotin – Varas
Minä sairastuin. Äiti otti lomapäivän. Isä hukkasi toimintakatsomuksen ja sai potkut. Siksi kukaan ei kiirehtinyt minnekkään. Mummokaan ei kiirehtinyt. Me syötiin aamiaista hitaasti. Sanotaanko että varkaalla kävi huono tuuri, kun hän valitsi meidän talon.
Lukko hiljaa naksahti.
Ketterästi! Isä kehui – Heti näkee että ihminen on taitava.
Äiti sanoi:
Olis hyvä jos hän katsoisi yläkaapit. Meillä on siellä niin aljon romua!
Ja veisi roskat, mummo lisäsi minuun katsoen.
Minuutin päästä varas katsoi keittiöön. Hän ei odottanut nähdä meitä täällä. Hän muutui surulliseksi ja heilautti kättä.
Miksi te ette ottaneet mitään? Kysyi äiti.
No, en oikein halunnut, tunnusti varas.
Te tiirikoitte tuon lukon aika nopeasti, isä kehui – Voitteko te katsoa minun laukun? Avain meni hukkaan, ei voi avata.
Varas otti isän laukun ja tökki lukkoa nuppineulalla. Laukku avautui.
Vladin takin vetoketju meni rikki, äiti muisti.
Varas otti minun takin ja korjasi vetoketjun.
Mummo innostui.
Jääkaappi kolisee. Naapurit valittaa.
Varas katsoi jääkaapin taakse, kiristi jotain ja jääkaappi lopetti kolisemisen.
Tässä teille kuppi, mummo sanoi – Tulkaa joumaan teetä meidän kanssa. Tässä on kaali piirakoita. Tykkäättekö?
Tykkään, varas nyökkäsi. - Mutta älkää katsoko kun varastan piirakan.
Miksi niitä pitää varastaa? ihmettelimme me. - Ihan noin vain ottakaa.
Ihan noin vain ei ehkä onnistu, varas sanoi.
Hän vei käden piirakkalauteselle. Käsi tärisi. Me odotimme jännittyneinä. Varas sulki silmät ja otti piirakan.
Me taputimme.
Onniftui! Varas iloitsi piirakkaa syödessä.
Löysin! iloitsi isä löytäen laukusta toimintakertomuksen.
Ei satu! Huusin minä, koskettaen kurkkua.
Minä tervehdyin. Isä otettiin takaisin töihin. Ja vanha varas myy metrolla kaalipiirakoita. Ei samanlaisia kun mummon, mutta käy. Syödä voi. Itse olen maistanut.
